Zolang ik me kan herinneren heb ik me alleen en een buitenbeentje gevoeld. Ik had nooit het gevoel er echt bij te horen. Er zat een verlangen naar iets onbestemds in mij dat ik niet kon plaatsen. Het duurde tot mijn 50e voor ik hier woorden aan kon geven.
Ik voelde veel dingen aan, merkte het meteen als het niet klopte wat mensen zeiden, maar kon er niets mee. Ik ontkende mijn eigen gevoelens en intuïtie en paste me erg aan aan de buitenwereld. Boosheid, verdriet en onbegrepen voelen slikte ik in. Ik wilde graag aardig en lief gevonden worden.
Mijn leven lang zijn eczeem en allergie een rode draad geweest. Periodes waarin het (redelijk) goed ging wisselden af met heftige periodes waarin het eczeem aan alle kanten uitbrak.
Reguliere geneeskunde bood niet voldoende oplossing, waardoor ik ging zoeken in het alternatieve circuit. Op een van de dieptepunten van mijn eczeem kwam ik bij een hypnotiseur terecht, waar ik er achter kwam dat mijn eczeem een prachtig muurtje was om mijn emoties maar niet te hoeven voelen. Het was de eerste keer dat mij zo duidelijk werd dat er een samenhang tussen lichaam en geest is.
Helaas was daarmee het eczeem niet definitief over, het stak in diverse fasen van mijn leven weer de kop op omdat ik niet terug was gegaan naar de kern van het probleem.
Als baby’tje van 6 weken ben ik bijna overleden aan een longontsteking en heb ik lang in het ziekenhuis gelegen. Een hele heftige tijd waarin ik me eenzaam, verlaten en niet gezien heb gevoeld. Een gevoel dat lange tijd (onbewust) heeft doorgewerkt in mijn leven en dat de oorzaak bleek van veel van mijn klachten.
Tijdens spannende periodes in mijn leven ging ik (onbewust) altijd in de overlevingsstand. Naar de buitenwereld liet ik weinig tot niets blijken en trok ik mijn muurtje op. Van binnen voelde ik me vaak eenzaam, verdrietig en onbegrepen. Dat ik anders met deze emoties om zou kunnen gaan waardoor ik me prettiger zou voelen had ik nooit geleerd.
Vanaf 2005 maakte ik een enorm snelle groei in mijn werk door. Ik had plezier in mijn werk, deed het graag, vond het fijn waardering te krijgen maar merkte ook dat het me langzaamaan uitputte. In dezelfde periode werd mijn eczeem erger dan ooit maar ik legde nog steeds geen verband….
Na mijn zoveelste prednisonkuur binnen korte tijd en met minder energie dan ooit, besefte ik dat het nu echt anders moest. Ik voelde me uitgeput, sliep slecht, was prikkelbaar en onrustig en had geen idee meer hoe ik bij mijn gevoel moest komen.
Ik wilde beter worden, mijn energie weer voelen stromen en gelukkig zijn, maar kwam via de reguliere artsen niet verder dan nog meer medicijnen.
Ik volgde een cursus mindfulness, waardoor ik beter het verschil voelde tussen gespannen en ontspannen zijn. Dat klinkt als een heel logisch iets maar geloof me op het moment dat je constant onder stress staat heb je dat zelf niet eens meer in de gaten.
Diverse alternatieve behandelaars hebben mij een stukje op weg geholpen, uiteindelijk belandde ik bij een holistisch therapeute die mij hielp weer terug te komen bij mijzelf. Doordat zij mijn energie in balans bracht en mij bewust maakte van onbewuste gevoelens, merkte ik hoe ik heel langzaam ‘ontdooide’. Ik kwam oude pijnen tegen; het gevoel niet gezien en niet begrepen te worden en allerlei diepe emoties die ik al vroeg had onderdrukt. Het was niet makkelijk om dit allemaal te voelen en te helen maar ik voelde steeds zo duidelijk dat dit de juiste weg voor mij was. Ik leerde naar mijn eigen gevoel te luisteren en daarop te vertrouwen en besefte dat ikzelf de sleutel tot genezing in handen had.
De grote ommekeer kwam toen ik het boekje Zielsgelukkig in handen kreeg. Het verhaal dat daarin staat beschreven zou mijn verhaal kunnen zijn. Het zieltje dat zich niet thuis voelt op aarde en altijd maar zoekt. Mijn nog altijd aanwezige onbestemde gevoel kreeg een naam; heimwee. Er vielen dingen op hun plek en ik voelde met heel mijn hart dat ik ooit gekozen heb voor dit leven.
Ik ontdekte dat mijn hoog gevoeligheid niet langer lastig is, maar juist mijn grote kracht waarmee ik anderen kan helpen.
Mijn ontwikkeling kwam in een stroomversnelling: ik zegde mijn baan op en stortte me op beeldhouwen.
Tegelijkertijd kwam de opleiding tot MEE therapeut op mijn pad. Het raakte iets in mij, Mijn hart ging er van zingen. Wat voelde het spannend om nog verder de diepte in te gaan, zonder te weten wat ik tegen zou komen.
Ik ben nog meer gegroeid als mens, ik voel me in mijn kracht staan en heb hele diepe blokkades mogen opruimen. Steeds meer durf ik te vertrouwen op mijn eigen gevoel en op basis daarvan beslissingen te nemen, hoe spannend dat soms ook is
Tijdens mijn opleiding heb ik ontdekt wat mijn grote passie is: anderen helpen op een andere manier met klachten om te gaan en dichter bij zichzelf te komen. Ik vind het fantastisch om mijn eigen ervaringen hiervoor in te kunnen zetten.
Op mijn eigen nuchtere en rustige wijze help ik mensen snel bij de kern van een probleem te komen, of dit nu lichamelijk of psychisch is. Dat wat gezien wil worden haal ik naar boven en help het te helen. Ik help blokkades op te ruimen zodat de energie weer voluit kan stromen.
Ik help mensen dichter bij zichzelf te komen zodat ze het leven gaan leven waarvoor ze bedoeld zijn.
